مینا کاری در اروپا

مینا کاری در اروپای قرون وسطی

مینا کاری اروپایی
میناکاری در اروپا. قرون وسطی دورانی است که نامش با آثار هنری زیبا ، مجسمه های شگفت انگیز و لباس هایی است که هنوز در دوران مدرن هم در خاطرمانمی مانند گره خورده است. با این حال زمینه ای هست که غالبا درباره آن بحث نمی شود اما یکی از درخشان ترین و شگفت انگیز ترین قالب های هنری است که بر روی طراحی جواهرات مدرن تاثیر گذاشته است : مینا کاری و به خصوص میناکاری در اروپا. مینا کاری نقش عظیمی در تاریخ هنری اروپا ایفا می کند به خصوص در قرون وسطی. نظریه های بسیاری درباره نحوه شروع این هنر وجود دارد و ریشه های بسیاری که این هنر می تواند راهش را از آنجا به اروپای قرون وسطی باز کرده باشد یکی از آن ها مردم دوره مهاجرت هستند که از روش های میناکاری بیزانسیان اقتباس کرده اند. میناکاری چیست؟ ما از این عبارت برای اشاره به ترکیب زیبایی از تکه شیشه ای رنگ شده ی چسبیده بر آهن ، سنگ ، سرامیک و مواد دیگر که می توانند گرمای بالای مورد نیاز این پروسه را تحمل کنند استفاده می کنیم. سطوح میناکاری شده و عناصر دکوری مینا مقاومت شیمیایی و مکانیکی بالایی دارند که آن ها را در برابر رطوبت بالا و محیط های مضر شیمیایی مقاوم می سازد. میناکاری در اروپا به لطف پیشرفت هایی در مواد اولیه پیشرفت ها و گسنرش های زیادی داشت. کیفیت شیشه در اروپا طی دوره حکومت مرووینگیان و دوره کارولینگیان پیشرفت بسیاری داشت و اروپاییان بر تولید چندی از محبوب ترین میناکاری های رنگی تسلط یافتند. در آن زمان ، شیوه رومی شامپلف ( کلمه ای فرانسوی برای زمین برآمده که در طی آن سطح تراشیده می شود تا چاله هایی بسازد که مینا درآن حرارت داده شود) هنوز میناکاری بسیار رایج بود. در قرون ۹ و ۱۰ ، کارگاه هایی در راین و لوتارینیا پدید آمدند که طلای میناکاری شده در سبک بیزانسی – cloisonné  که همان  مینا کاری است.  cloisonné کلمه ای فرانسوی برای سلول است ، که در آن سیم های نازک استفاده می شدند تا سطوح برآمده شکل دهند که شامل بخش های گوناگون مینای متعاقبا اعمال شده می شد. این آثار غالبا لوازمی کوچک و جواهرات تزیین شده با پیرایه هایی از مینای cloisonné رنگی – و مهم تر از همه وسایل مقدس. به تصویر کشیدن مردم و یا ایجاد تصاویر دیگری با مینا کاری استثنایی بود. نمونه ای از آن تصویر پایه ی صلیب Mathilde است.

نمونه های دیگر از سبک Cloisonné

نمونه ای دیگر از سبک مینای Cloisonné سگک عقاب مانندی است از گنجینه Gisela. همسر امپراطور کنراد دوم. این سگک حدودا اواخر قرن ۱۰ ساخته شده. سر ، بال ها و دم این عقاب میناکاری است و تاجش با الماس تزیین شده. در قرن ۱۲ میناکاری توسعه بیشتری در لیموژ و منطقه راین و میوژ یافت. در آن زمان این هنر به شدت تحت تاثیر شرق بود مخصوصا توسط امپراطوری بیزانس و شیوه های سوریه ای. به دلیل کیفیت بالا و اجرای تکنیکی و هنری (به خصوص ظروف مقدس – سوژه اصلی کار یک جواهرساز قرون وسطی) تاثیر میناکاری بیزانسی بر طلا قطعی بود. استفاده از بشقاب های وارداتی همراه با میناکاری برای تزیین ظروف و لوازم آشپزخانه و تجربه آشنایی شان با تکنیک جدید توسط اروپاییان انگیزه توسعه این هنر را داد که در حال کسب اهمیت به عنوان قالب هنری مستقلی بود. از قرن ۱۲ شامپلف کم کم به عنوان شیوه ای هنرمندانه برای تزیین وسایل کلیسا  با رنگ و الگوهایی تزیینی شناخته شد.

سطح چنین اشیاء تزیین شده به این سبک به آرامی پرداخته می شود و همانند سبک میناکاری cloisonné  یکسان پدیدار می شود. اگر پایه آهنی ظرف از فلزی کمیاب ساخته شده باشد ،تمایل بر استفاده از پودر شیشه ای شفاف است که ممکن است رنگ آن بر اساس پایه تغییر کند.

با طیف های قرمز و زرد لوازم فویل طلا اضافه می شود تا شدت رنگ و شفافیت مینا را افزایش دهد و با رنگ های آبی و سبز – فویل نقره ای رده بالا. اگر فلز پایه از انواع معمولی مثل مس یا برنز باشد ، اغلب مینا های مات استفاده می شوند. مهم ترین مراکز تولید مینا در حدود راین و موزل و شهر لیموژ بودند. تقاضای رو به رشد برای لوازم ارزان و جذاب کلیسا به استفاده فراوان تر از شیوه تزیین جدید انجامید. در آن زمان مس تذهیب شده رایج ترین فلز پایه بود.  ظاهرا دلایلی کاملا اقتصادی به تعویض شیوه از میناکاری cloisonné روی طلا به شیوه رومی شامپلف روی مس انجامید.  یک تکنیک شامپلف سلتی میناکاری که از سنت بیزانسی تاثیر گرفته بود باعث ایجاد سبک منحصر به فردی شد.

محراب نیکلاس وان وردان کلاسترنبرگر  نمونه خوبی است. در این کار پس زمینه با مینای آبی  ،سبز و قرمز پوشانده می شود. محراب کاملا از مس ساخته شده است و سپس پوشانده می شود. یک اثر هنری بسیار فوق العاده. در میانه قرن ۱۲ لیموژ به بزرکترین و مهم ترین مرکز تولید میناکاری شامپلف وسایل کلیسا تبدیل شد و تا قرن ۱۴ در این موقعیت ماند. در اینجا ظهور اشیاء مینا کاری شده ی بسیار تولید شده به کم ارزش شدن آثار هنری زیرکانه تر شد و با این حال آثار هنری تولید شده در این دوره می توانست با آثار تولید شده در راین و میوس رقابت کند.

میناکاری گاتیک

علی رغم این که روش های جدید و پیچیده تر میناکاری به وجود آمده بودند روش های فراگیر قبلی هنوز کاملا جایگزین نشده بودند. برعکس ، در روش های جدید بسیاری استفاده می شدند که باعث اضافه شدن شاهکارهای بسیاری به میراث هنری اروپا شد. بدین گونه میناکاری شامپلف یکی از رایج ترین روش های تزیین ساده شد که روی اسلحه ، ظروف نگه داری آب مقدس و ظروف دیگر استفاده می شد. میناکاری های منطقه میوس آثار هنری دسته بالایی هستند.

در آن زمان هنر جواهرسازی فرانسه و آلمان تحت تاثیر معماری و استایل گاتیک قرار گرفته بود. می توانیم به راحتی بعضی از ویژگی های رایج گاتیک در جواهرات این زمان ببینیم دقیقا مثل مجسمه سازی و معماری. بعضی از میناکاری های مشهور لیموژ بیشتر و بیشتر از قبل از مرزها گذشتند و در اروپا بیشتر پخش شدند. بعضی از آن ها در برخی کشورهای همسایه پیدا شدند.

در کلیسای جامع برگس در اسپانیا می توان بعضی از بزرگترین و زیباترین آثار هنری لیموژ را دید :‌ قبری مسی از اسقف ماریسیو که در سال ۱۲۳۸ مرد. این قبر به شکل یک مرد دراز کشیده است و با مینا های شامپلف طلاپوش و حک شده و با اضافاتی از الماس تزیین شده است. لیموژ برایمان میراثی غظیم از میناکاری های متنوع گذاشت : عصا صندوقچه صلیب ظروف مخصوص نگهداری سر و بدن ، کتاب ، آویزه و غیره.

همچنین نیاز است به بعضی از میناکاری های عالی سبک cloisonné اشاره کنیم شفاف روی پس زمینه ای طلایی. لوحی زیبا در موزه هنر کلیولند نگهداری می شود. با این شیوه شفافیت و جلای شگفت انگیزی به دست می آمد. شروع قرن ۱۴ سطح جدیدی از توسعه تکنیک های میناکاری آورد که مهارت بیشتری می طلبید. مینا به سطحی صاف اعمال می شد و شفاف بود. پس تصویر از درون لایه های مینا دیده می شد که آن را اسرارآمیز تر می کرد و ضخامت لایه های مینا در بخش های مختلف شی ای که می پوشاند آثار هنری متنوعی تولید می کرد. این تکنیک استفاده می شد تا لوازم و جواهرات گاتیک کلیسا ساخته شود.  علی رغم زبری پایه ای که مینا به آن اعمال می شد (که با قلم کاری نرم ساخته می شد) چسبیدگی اش در بسیاری از موارد به اندازه کافی نبود و موارد باقی مانده در این روش غالبا لب پر شده اند.