برای هدیه دادن از صنایع دستی ایرانی استفاده کنیم

به محصولاتی که تمام یا بخشی از ساخت آنها با دست انجام می گیرد صنایع دستی گفته می شود.

قدمت صنایع دستی در ایران به چند هزار سال می رسد.

تا به حال ۲۴ دسته شامل ۳۷۰ رشته در این زمینه به ثبت رسیده است .

در کشور ایران حدود دو میلیون صنعتگر و هنرمند در این زمینه مشغول به کار هستند.

مشکل اینجاست که صنایع دستی ایران در کشور ما غریب است و جایگاه کمی درسبد کالای خانوار دارد.

برای هدیه دادن از صنایع دستی ایرانی استفاده کنیم عنوان این مقاله است.

باشد که بتوانیم در این راه قدمی برداریم .

جایگاه صنایع دستی در ایران

هنرصنایع دستی هنری آمیخته بازندگی روزمره ما ایرانیهاست.

از فرش وگلیم گرفته تا معرق و منبت ومینا کاری وخاتم کاری و …

مسابقات فرهنگی و هنری آموزش و پرورش در بخش صنایع دستی باعث شده حداقل با نام بعضی از آنها آشنا شویم . کلاس های اداره ارشاد و بخش خصوصی به ترویج آن کمک های اندکی داشته اند .

ولی آن چه مسلم است رواج تولید صنایع دستی روز به روز کم رنگ تر و جایگاه آن در سبد خانوار جزیی تر می شود .

صنعت صنایع دستی پلی میان فرهنگ و اقتصاد

هنری که چه به صورت فردی و چه به صورت گروهی و یا در کارگاهی کوچک و بدون نیاز به لوازم و فناوری های پیشرفته و با سرمایه گذاری اندک، می تواند بهره وری بالایی داشته باشد.

برای درک نقش پر رنگ صنایع دستی در اقتصاد یک کشور می توان به درآمد سالانه بیش از ۲۵ میلیارد دلاری چین از فروش و صادرات صنایع دستی اشاره کرد.

این درحالی است که با توجه به ظرفیت دو میلیارد دلاری ایران در بخش صادرات صنایع دستی در سال به گفته علی اصغر مونسان معاون رییس جمهور و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و با توجه به فرهنگ غنی و آداب و رسوم متنوع در ایران، صنایع دستی کشورمان چه از لحاظ تنوع و چه از لحاظ زیبایی و کیفیت، بالاتر از صنایع دستی چین قرار دارد.

اگر خرید و فروش این محصولات در داخل کشور رواج پیدا کند با توجه به پیشینه ی غنی و هنردوستی ایرانیان قطعا کمک بسیار بزرگی به اقتصاد خواهد شد.

علل کم شدن فروش صنایع دستی ایرانی

1. واردات اجناس بی کیفیت و ارزان

   حتما شما هم در سفرهایتان به مناطق توریستی ایران به دستفروش‌هایی که مانتو و شال‌های خنک تابستانی، بادبزن، حصیر و کالاهای ارزان‌قیمت مشابه دیگری می‌فروشند برخورد کرده‌اید. اگر برچسب این کالاها را با دقت نگاه کنید، متوجه می‌شوید که بیشتر آنها ساخت کشورهایی مثل هند، چین و تایلند هستند.

2. تحریم !

   توریست‌ها به خاطر تحریم ایران، نمی‌توانند در کشور ما از «مَستر کارت» استفاده کنند و این مشکل زمانی دوچندان می‌شود که آن‌ها پول نقد نیز به همراه خود نمی‌آورند به همین دلیل نمی‌توانند خریدی در ایران انجام دهند.

3. گردشگر درجه یک به ایران نمی‌آید!

   بیشتر گردشگرانی که ایران را برای سفر انتخاب می‌کنند، گردشگر درجه دو یا سه هستند که با سنین بالای ۵۰ و ۶۰ سال فقط برای دیدن آثار تاریخی به ایران می‌آیند تا عکس یادگاری بگیرند و سوغاتی کوچکی برای خود به یادگار ببرند و یا در کشور خود به دیگران هدیه دهند.

   بیشتر آنها می گویند ما می‌خواهیم سوغاتی از ایران بخریم که بسیار کم حجم باشد، وزن و هزینه زیادی هم برایشان نداشته باشد.

4. صنایع دستی ایرانی، بسته‌بندی مناسب ندارند
   

   تعدادکمی ازصنایع دستی دارای بسته‌بندی استانداردومطلوب است.
   مادرحداینکه یک صنایع دستی را داخل یک جعبه قراردهیم و آن را به مشتری بفروشیم، بسته‌بندی را انجام می‌دهیم،این درحالی است که برای هر رشته و محصول،بایدبسته‌بندی ویژه داشته باشیم.

5. گران بودن !

   ایرانیان به تولیدمحصول باکیفیت شهره بوده‌اند.
   دررقابت بامحصولات خارجی که دارای کیفیت پایین ودرنتیجه قیمت ارزان هستندیابایدبه ورشکستگی تن بدهندویا ازکیفیت بکاهند.
   اما متٱسفانه در روزگار ما منافع زودگذر باعث شده برخی از تولیدکنندگان از کیفیت کالای خود بکاهند.
   تشویق تولیدکنندگان کالای باکیفیت درکنار صادرکنندگان باید بیش از گذشته موردتوجه قرار گیرد.

6. تبلیغات کم

   معرفی بیش از پیش صنایع دستی و جشنواره های مختلف می تواند نقش بسیار مهمی در گسترش آن داشته باشد.

7. توجه کم متولیان امرواگذاری بازارچه وغرفه های ارزان ویا حتی رایگان،اعطای وامهای کم وبدون بهره،معافیت مالیاتی،تضمین خریدو…میتواندتاثیری انکارناپدیرداشته باشد.